Χαίρετε, χαίρετε!!
Πολύ συχνά οι μαμάδες και οι μπαμπάδες μου κάνετε αυτή την ερώτηση…
Παίζω αρκετά με το παιδί μου που έχει καθυστερήσει να μιλήσει “late talker”;
Εδώ είναι η απάντησή μου…
Δεσμευτείτε να παίζετε στοχευμένα όσο πιο συχνά μπορείτε με το παιδί σας που άργησε να μιλήσει “late talker”.
Τα παιδιά που αργούν να μιλήσουν “late talkers” και οι οικογένειές τους έχουν διαφορετικές ανάγκες. Η ουσία είναι ότι τo παιδί “late talker” θα χρειαστεί κάτι διαφορετικό για να μάθει να μιλάει.
Ό,τι ακούει να λένε οι άνθρωποι στο περιβάλλον του δεν είναι αρκετό για το παιδί “late talker”. Οι γονείς χρειάζεται να μάθετε νέες στρατηγικές και τεχνικές (δείτε το σεμινάριο No 2 “ late talkers ”), αλλά και να αφιερώνετε χρόνο για να παίξετε στοχευμένα με το παιδί σας. Οι στρατηγικές ομιλίας και o χρόνος που αφιερώνει ο γονιός είναι άκρως σημαντικά και παίζουν εξαιρετικά μεγάλο ρόλο στην πρόοδο του παιδιού και την εμφάνιση ή βελτίωση της ομιλίας του.
Πόσος είναι o απαραίτητος χρόνος για στοχευμένο παιχνίδι με το παιδί ” late talker”?
Εξαρτάται πραγματικά από το τι συμβαίνει με το παιδί και τη θεραπευτική προσέγγιση που θα επιλέξετε. Όταν το παιδί “late talker” κάνει 2-3 φορές την εβδομάδα λογοθεραπεία, για χρονικά διαστήματα που ποικίλουν από παιδί σε παιδί, η βελτίωσή του είναι πολύ καλή. Αυτή η σύσταση για 2-3 συνεδρίες την εβδομάδα αφορά παιδιά χωρίς πρόσθετες αναπτυξιακές δυσκολίες πέραν της καθυστέρησης στον εκφραστικό λόγο/ομιλία.
Οι ειδικοί συμβουλεύουν ότι τα παιδιά με κοινωνικές και γλωσσικές καθυστερήσεις θα πρέπει να περνούν ένα σημαντικό μέρος της ημέρας τους “απασχολημένα” σε ουσιαστική δραστηριότητα με έναν ενήλικα.
Η επίσημη σύσταση είναι ότι για να περιμένει ένας γονέας ότι το παιδί του θα μπορέσει να κάνει τόσο σημαντική πρόοδο ώστε να φτάσει τα “φυσιολογικά” για την ηλικία του επίπεδα, θα πρέπει ο ίδιος να περνάει μαζί του 20-25 ώρες την εβδομάδα σε 1:1 παιχνίδι με το παιδί.
Να θυμάστε ότι:
Κάποια παιδιά παρουσιάζουν κι άλλες καθυστερήσεις εκτός από την καθυστέρηση στην ομιλία, όπως:
- δυσκολία στη σύνδεση, αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους για παρατεταμένες περιόδους,
- δυσκολία στο να ακούνε και να ακολουθούν οδηγίες,
- διαφορές στην εκμάθηση της επικοινωνίας με χειρονομίες και λέξεις.
Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ξεκάθαρο ότι επειδή υπάρχουν περισσότερες δυσκολίες που πρέπει ν’ αντιμετωπιστούν από τους γονείς που υποβοηθούνται από τους ειδικούς, θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος.
Το να βλέπει τηλεόραση, να παίζει με τα παιχνίδια του στο πάτωμα μ’ ένα περιστασιακό σχόλιο από έναν γονέα που κάθεται στον καναπέ δεν μετράει σε αυτές τις 20-25 ώρες εβδομαδιαίας αλληλεπίδρασης με το παιδί.
Τι μετράει λοιπόν;
- Το να μιλάτε μαζί κατά τη διάρκεια οποιασδήποτε δραστηριότητας μετράει.
- Το να παίζετε μαζί με παιχνίδια και να διαβάζετε βιβλία μετράει, αλλά το ίδιο ισχύει και για το μπάνιο, το φαγητό και το ντύσιμο, εφόσον μιλάτε μαζί.
- Το να βλέπετε τον μπαμπά να κόβει το γρασίδι, τη μαμά να μαγειρεύει, να ψάχνετε υλικά ή σκεύη στα ντουλάπια της κουζίνας μετράει, αρκεί να μιλάτε μαζί.
Οποιαδήποτε δραστηριότητα μετράει, αρκεί να είστε και εσείς και το παιδί συντονισμένοι ο ένας με τον άλλο, να επαναλαμβάνετε 3-4 φορές, με θεατρικότητα και αντίστοιχο τόνο φωνής τις νέες λέξεις που χρησιμοποιείτε και να μοιράζεστε κάθε στιγμή της κάθε εμπειρίας με το παιδί.
Είναι ενδιαφέρον ότι δραστηριότητες όπως το να παίζετε μόνοι σας σ’ ένα δωμάτιο ή να παρακολουθείτε τη μία ταινία μετά την άλλη είναι τα πράγματα που τα περισσότερα πολύ μικρά παιδιά με τυπικά αναπτυσσόμενες επικοινωνιακές/λεκτικές δεξιότητες δεν θέλουν να κάνουν για πολύ ώρα.
Τα νήπια με τυπικά αναπτυσσόμενες κοινωνικές και γλωσσικές δεξιότητες απαιτούν προσοχή. Συχνά κάνουν τέτοια φασαρία που οι μητέρες τους δεν μπορούν να μείνουν στο τηλέφωνο για ώρα, να επισκεφθούν την τουαλέτα μόνες τους ή να πλύνουν τα πιάτα χωρίς να συμπεριλαμβάνεται το παιδί.
Το παιδί με τυπικά αναπτυσσόμενες γλωσσικές δεξιότητες συχνά δεν ανέχεται να το κλείνουν σ’ ένα ξεχωριστό δωμάτιο παιχνιδιού, ενώ η μαμά του είναι στην κουζίνα και ετοιμάζει το δείπνο.
Αυτό το παιδί επιμένει ότι πρέπει να πάει και αυτό! Η επιμονή τους δεν είναι πάντα με λόγια. Τα παιδιά με τυπικά αναπτυσσόμενες γλωσσικές δεξιότητες συχνά ξεκινούν την επαφή με τις μαμάδες και τους μπαμπάδες τους, ακόμη και αν δεν λένε πολλά πράγματα.
Χρησιμοποιώντας τις χειρονομίες, τις εκφράσεις του προσώπου τους και τις πρώτες φωνούλες τους, απαιτούν συνεχή αλληλεπίδραση. Αυτό είναι πολύ διαφορετικό από ένα παιδί που προτιμά να είναι μόνο του ή μπροστά σε μια οθόνη.
Η απαιτητική αλληλεπίδραση είναι μία από τις κύριες ποιοτικές διαφορές μεταξύ ενός παιδιού που αναπτύσσει τη γλώσσα όπως αναμένεται και ενός παιδιού που δεν το κάνει και μένει πίσω.
Οι γονείς μ’ ένα παιδί που εμφανίζει κοινωνικές και γλωσσικές δυσκολίες πρέπει να κάνουν τα πάντα για να εμπλέξουν το παιδί στο παιχνίδι και σε κάθε καθημερινή ρουτίνα. Έχω χρησιμοποιήσει αρκετές φορές τη λέξη “εμπλοκή” χωρίς να την εξηγήσω, οπότε επιτρέψτε μου να το κάνω σε περίπτωση που ο όρος αυτός είναι καινούργιος για εσάς.
“Εμπλοκή” σημαίνει ότι το παιδί σας συμμετέχει πλήρως σε αυτό που κάνετε και λέτε. Παρουσιάζει ενδιαφέρον και προσοχή δηλαδή είναι συγκεντρωμένο στο αντικείμενο/παιχνίδι που ασχολείστε.
Κάθε επιτυχία!!!!
Οι γονείς έχετε έναν εξαιρετικά σημαντικό και πολύτιμο ρόλο!!!!
Με συστηματικά παιχνίδια λόγου από πολύ νωρίς, οι γονείς ακολουθώντας τα tips και τις στρατηγικές που σας προτείνουμε, μπορείτε να μειώσετε σημαντικά την πιθανότητα για Λογοθεραπεία, όταν υπάρχουν δυσκολίες στο λόγο του παιδιού σας.
Η πρώιμη παρέμβαση αποτελεί το φάρο και την πυξίδα μαζί για τα θέματα της καθυστέρησης του Λόγου και της Ομιλίας ενός παιδιού!!!
